‘Sou uma bruxa – ik ben een heks’.
Je hebt van die dagen. Vreemde, onvoorspelbare dagen, dagen vol onverwachte gebeurtenissen, zoals deze zaterdag, die culmineert in de ontmoeting met een raadselachtige dame op het terras van een restaurant
in Lissabon,
een Braziliaanse,
na eerst de schrijvende kelner uit restaurant Gaúcha eindelijk een paar bladzijden uit zijn veelbelovende ongepubliceerde roman te hebben ontfutseld, na het zelfportret van een Portugese surrealist met bril en vulpen waar ogen en neus horen, na de ontmoeting met een Maastrichtse schrijver-filosoof over bomen en zijn kunst makende Braziliaanse echtgenote in een Weens café
in Lissabon,
na een opentochtdeurdans vanwege corona in restaurant Gaúcho
in Lissabon,
waar de octopus zichzelf overtreft op het bord en waar een hele Portugese familie niet weet of ze nu wel of niet zullen blijven,
waar een donker koppel vooral géén alcohol wil en de Braziliaanse eigenaar monter en opgewekt ronddanst,
een Braziliaanse op het terras,
die, hoe heet je?, Ana?!, ik ben Luana!, vol aanbidding aanspreekt en met grote ronde ogen in allerlei talen uitweidt over sterrenbeelden en geestelijke kracht, die al vijftien jaar geleden uit
São Paulo
in Lissabon
is komen wonen, achter haar verliefdheid op een Portugese aan, die op de vraag
ben je nog steeds bij haar antwoordt:
o nee, allang niet meer, daarna zijn er zoveel anderen geweest, mannen en vrouwen, en ik heb in Berlijn gewoond, Bitte, en nu ben ik weer hier,
in Lissabon,
eenenveertig jaar oud, en wat heb je prachtige ogen, Ana, ik heet Luana, zoveel energie, jij bent bijzonder, zo bijzonder, ik zie het, wat is je sterrenbeeld?, wat?, Aquarius!, dat ben ik ook, en je bent morgen jarig?, nee dat kan niet (en ze schudt haar vlammend rode haren en slaat haar handen met vuurrode nagels voor haar vuurrood gestifte mond), ik ook!
als een actrice knielend en overeind springend en haar handen uitstrekkend op het podiumterras van restaurant Gaúcho
in Lissabon,
waar de Portugese vrouw van het eigenaarsechtpaar hoofdschuddend in de deuropening verschijnt en wij ons na een kwartier weten los te rukken uit de overdaad aan liefdesverklaringen en kosmologische en astrologische energie (als een middeleeuwse troubadoursvrouw, als
sou uma bruxa – ik ben een heks)
van een Braziliaanse, Luana, uit
São Paulo
in Lissabon,
sou uma bruxa.
Je hebt van die dagen.
Foto Ana Carvalho
