O blauwe lucht – het blauw van toen ik hier woonde –,
eeuwig loze zuivere waarheid!
O trage stille oude Taag,
waarheid waarin de lucht zich weerspiegelt!
O herbezochte pijn, het Lissabon van toentertijd nu!
Ó céu azul — o mesmo da minha infância —
Eterna verdade vazia e perfeita!
Ó macio Tejo ancestral e mudo,
Pequena verdade onde o céu se reflecte!
Ó mágoa revisitada, Lisboa de outrora de hoje!
Foto’s Ana Carvalho
