Maatstaf nummer 9

Special over Lissabon (samenstelling: J. Rentes de Carvalho, Ana Maria Carvalho e Harrie Lemmens; vertaling: Harrie Lemmens), proza en poëzie van: J. Rentes de Carvalho, Eça de Queiroz, Oliveira Martins, Fialho d’Almeida, Fernando Pessoa, Fernão Lopes, Pinto de Carvalho, Cesário Verde, Florbela Espanca, António Botto en Gomes Leal.

Recensie

J.Rentes de Carvalho en de vertalers Ana Maria Carvalho en Harrie Lemmens maakten voor Maatstaf een nummer over Portugal. Het werd voor wat betreft de volgorde anders in elkaar gezet dan de bedoeling was, maar niettemin is het een aardig nummer geworden. Het fijnst om mee te beginnen is de bijdrage van Rentes de Carvalho, zijn toon is bekend van de ‘reisgids voor vrienden’ Portugal, over het Lissabon van voor de allesveranderende revolutie van 1974. “En als ik de Torre de Belém zie, moet ik onmiddellijk denken aan de suppoost, die voor honderd escudo’s de sleutel naar het terras van het monument leende. Daar, in de open lucht, terwijl de schepen voorbijtrokken op de Taag, beleefde je de daad op een manier die vanwege de verheven plek en de zenuwen dubbel historisch werd.”

Wanhoop, weemoed, dweperijen, walmende welvingen – het Portugal-, of beter gezegd Lissabonnummer van Maatstaf klinkt als één lange fado. Een eeuw geleden, lang voordat Lissabon als Culturele Hoofdstad van Europa zich verplicht voelde alle rioleringen tegelijk te vernieuwen en een metro aan te leggen schreef Eça de Queiroz: “Lissabon is traag en sloom. Het ademt amper, als een bezwijmde borst.” (Margot Engelen, NRC)