De zee, de zee

Luís de Camões, De Lusiaden (Os Lusíadas), fragment uit Canto V (18 strofen); Alda do Espírito Santo, Aan de zee (Para lá da Praia); Manuel dos Santos Lopes, Schipbreuk (Naufrágio); Sérgio Vieira, In de slavenhaven (No porto de esclavos).

‘De zee, de zee : zo klonk de vreugdekreet van de Grieken toen ze na hun eindeloze tocht door de binnenlanden van het Perzische rijk eindelijk de kust van de Zwarte Zee bereikten. De zee kan dus betekenen: ‘Eindelijk thuis! ‘Maar de zee kan evengoed staan voor gevaar, mysterie, uitdaging, avontuur, ballingschap, afscheid, liefde, verlangen, oneindigheid. Dichters uit alle eeuwen en alle culturen hebben de zee in hun verzen bezongen en bedwongen, gevreesd en hartstochtelijk bemind. De zee, de zee is een adembenemende ontdekkingsreis langs de kusten van de wereldpoëzie, een reis die voert langs meer dan honderd vijftig dichters uit alle continenten: van Homeros tot Walcott, van Sappho tot Gerhardt, van Eybers, Poesjkin en Neruda tot minder bekende dichters en dichteressen uit China, Korea, Japan, de Afrikaanse landen en het midden-oosten. Een keur van dichters en vertalers verleende medewerking aan dit boek, en de meeste vertalingen zijn speciaal voor De zee, de zee tot stand gekomen. De hier bijeengebrachte zeegedichten zijn als de schelpen en stenen die aanspoelen op de stranden van de oceanen: wie ze opraapt en leest, ervaart opnieuw de oude glans van de zee. Samen kunnen ze, zoals de Turkse dichter Nazim Hikmet zegt, als ‘matrozen van veel verschillende schepen het grote lied zingen van de vele verschillende zeeën De zee, de zee verschijnt ter gelegenheid van het internationaal jaar voor de oceanen.