MANUEL DA COSTA DE KUNST VAN HET STELEN

ROTTENIS EN ROOK   Geld, geld! Sonst ist nichtes in der Welt, Was dem Menschen wohlgefällt. Lasst uns suchen Tag und Nacht, Gott wird wohl hernach gebracht. Lauft, lauft! Schindet, schabet, kratzet, rauft, Dass ihr Geld zusammenhauft! Wenn ihr das vollauf nur habt, Ihr erst recht das Herze labt   Dietrich Buxtehude ‘Das Jüngste Gericht’…

Continue Reading →

Fernando Pessoa/Álvaro de Campos – Triomf-ode

Voor het eerste nummer van het tijdschrift Orphéu, dat het modernisme in Portugal introduceerde, schreef Pessoa onder het heteroniem Álvaro de Campos een lange ode, een jubelzang op techniek en vooruitgang. In 1994 vertaalde ik het gedicht voor De tweede ronde, tijdschrift voor literatuur. TRIOMF-ODE Bij het schelle licht van de sterke fabriekslampenBen ik koortsig verhit en…

Continue Reading →

JOÃO UBALDO RIBEIRO VAVÁ PAPARRÃO CONTRA VANDERDIQUE VANDERLEI

João Ubaldo Ribeiro (1941-2014), beroemd om zijn grootse epos Brazilië Brazilië (oorspronkelijke titel Viva o povo brasileiro) over de geschiedenis van de tropische reus, werd geboren op het eiland Itaparica, in de Allerheiligenbaai. In zijn boeken (waarvan er zeven werden vertaald in het Nederlands) speelt dat een grote rol, niet alleen als decor, maar bijna…

Continue Reading →

Nieuwe vertalingen in 2018 – novas traduções em 2018

Work-in-progress: Zuca-Magazine: www.zuca-magazine.nl Ambo-Anthos: Michel Laub, Het donderdagtribunaal (O tribunal da quinta-feira) ‘De man van middelbare leeftijd die bijna zover is dat hij een motor koopt, zijn haar in een staartje doet of coltruien gaat dragen als compensatie voor de fysieke, affectieve en existentiële vernedering, de poging om een bespottelijke toekomst te verdoezelen die verpakt…

Continue Reading →

EÇA DE QUEIROZ DE MAIA’S

    Eça de Queiroz De Maia’s   In 2001 vertaalde ik voor De Arbeiderspers het magnum opus van Eça de Queiroz, Os Maias. Een prachtige uitgave. Daaruit dit stichtelijke gedicht vol goede bedoelingen dat tijdens een benefietavond in de schouwburg van Lissabon vol pathos wordt voorgedragen door de dichter zelf, Alencar, en op magistrale wijze…

Continue Reading →

PESSOA WANNEER IK DENK

Wanneer ik denk aan de rijke literaire productie, of ten minste de omvangrijke, afgeronde geschriften van zoveel mensen die ik ken of van wie ik gehoord heb, voel ik een vage afgunst, een minachtende bewondering, een onsamenhangende mengeling van gemengde gevoelens.

ROBERT DESNOS – ODE AAN COCO

Coco! groene papegaai van een impotent portier,

Laat hoog op zijn stok, met gallige monologen

Die de mopshond prikkelen tot woest geblaf,

een galop van onagers en zebra’s verschijnen.