In 2001 bezorgde ik voor de reeks privé-domein van De Arbeiderspers een reeks teksten van de zeventiende-eeuwse Portugese jezuïet António Vieira, die vaak overhoop lag met wat toen Holland was, de Republiek. Vlak voor verschijning van het boek trakteerde ik een paar vrienden op een etentje thuis in Dilbeek, waarbij ik het pièce de résistance…
ANTÓNIO LOBO ANTUNES A ÚLTIMA PORTA DA NOITE I got the feeling that something’s not right Stealers Wheel https://www.youtube.com/watch?v=7jFGjC2MpUU (De laatste deur voor de nacht) 453 bladzijden. De laatste (binnenkort voorlaatste) roman van Lobo Antunes, uit 2018, vertelt op zijn onnavolgbare wijze het waargebeurde verhaal van een zakenman die op een afschuwelijke manier wordt…
Ze konden niet sterker van elkaar verschillen, de hoofdpersoon van de roman Het jaar van de dood van Ricardo Reis en de schrijver ervan, José Saramago. Terwijl Fernando Pessoa de uit zijn hoofd geboren dichter van odes laat pleiten voor afstand, reserve, zich verre houden van alle wereldse gewoel en dat Vondelse schouwspel gelaten aanvaarden,…
Wat is een stad? Een klakkeloos of weloverwogen samengevoegd conglomeraat van huizen en gebouwen in straten en rond pleinen? Een geleidelijk gegroeid organisch geheel of een aan de tekentafel geconcipieerd kant-en-klaarproduct? Een omgeving waar de wind van vervlogen eeuwen doorheen waait? Een verblijfplaats waarvan aard en karakter worden bepaald door de mensen die er wonen?…
‘Sou uma bruxa – ik ben een heks’. Je hebt van die dagen. Vreemde, onvoorspelbare dagen, dagen vol onverwachte gebeurtenissen, zoals deze zaterdag, die culmineert in de ontmoeting met een raadselachtige dame op het terras van een restaurant in Lissabon, een Braziliaanse, na eerst de schrijvende kelner uit restaurant Gaúcha eindelijk een paar bladzijden uit…
’t Is met verwondering dat alles eindigt en begint, waarheen je ging en hoe je door de wereld trok, een lange lijn, een zijdeglanzend fleurig lint van liefde, vriendschap, vreugd’ en onverholen wrok, en alle keren dat je mokkend voor het blok gezet wordt van een keuze die je geenszins zint en aanvoelt als…
Een boek is een levend wezen met een eigen ademhaling, waarvan je het ritme dient te respecteren, wil de lezer niet in ademnood raken. Om die reden moet je soms passages schrappen die je liever had behouden. Gelukkig heb ik een website, waarop ik dingen alsnog kwijt kan die buiten de kaften van het boek…
L’histoire se répète: Van 1878 tot 1888 was de Portugese schrijver Eça de Queiroz (1845-1900) als consul werkzaam in Bristol. Vandaaruit stuurde hij columns naar de Braziliaanse krant Gazeta de Notícias en het Portugese dagblad A Actualidade. In 1880 schreef hij het volgende stukje naar aanleiding van een Brits militair optreden in Afghanistan. De…
Quinten Jiskoot Over Licht op Lissabon – stadsverhalen. Eigenlijk zou een recensie geschreven moeten worden op de manier waarop oudere Portugese mannen, volgens vertaler Harrie Lemmens in ´Licht op Lissabon´, een wandeling maken: ´Je zet twee stappen, blijft staan, legt je hand op de schouder van je gesprekspartner, kuiert verder, analyseert en geeft commentaar op…
O blauwe lucht – het blauw van toen ik hier woonde –, eeuwig loze zuivere waarheid! O trage stille oude Taag, waarheid waarin de lucht zich weerspiegelt! O herbezochte pijn, het Lissabon van toentertijd nu! Ó céu azul — o mesmo da minha infância — Eterna verdade vazia e perfeita! Ó macio…