Gil Vicente Het helleschip, een moraliteit

  GIL VICENTE AUTO DA BARCA DO INFERNO HET HELLESCHIP – EEN MORALITEIT Vertaling Harrie Lemmens Nawoord Yves van Kempen Tekeningen Zuca Sardan Foto’s Ana Carvalho Gil Vicente (1465-1536) was musicus, acteur en regisseur, maar vooral toneelschrijver. De vader van de Portugese toneelkunst wordt hij genoemd. Hij maakte de overgang van middeleeuwen naar renaissance en…

Continue Reading →

Cormac McCarthy – Suttree

Disndag 13 juni 2023 overleed de grote Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. Als in memoriam en hommage hier de opening en het slot van zijn grootse Knoxville-roman ‘Suttree’, in mijn vertaling. Het boek begint zo:   Beste vriend, nu, in de stoffige klokloze uren van de stad waarin de straten zwart dampend in het kielzog van…

Continue Reading →

José Saramago Van Aardse Zaken

Zo begint Het evangelie volgens Jezus Christus van José Saramago: De zon staat in een van de bovenhoeken van het doek, de linker voor wie kijkt, en ze is afgebeeld, de dagvorstin, als een mensenhoofd waaruit felle lichtstralen en golvende tongen schieten, als een windroos die niet weet naar welke plaatsen ze zal wijzen, en…

Continue Reading →

Vrouwen laten de tijd anders

Vrouwen laten de tijd anders Drie gedichten uit twee mooie bundels: Frauen dichten anders – Deutsche Dichterinnen vom Mittelalter bis zur Gegenwart, samengesteld door Marcel Reich-Ranicki, Insel Verlag, Berlin 2013, en Ik heb de tijd op je naam laten vallen – poëzie uit Portugal, vrouwenstemmen uit vijf eeuwen, samengesteld door Ana Carvalho, Marilyn Suy en…

Continue Reading →

VAN BLOED EN WIJN

VAN BLOED EN WIJN – DE MARKIEZEN VAN TÁVORA EN POMBAL Daar waar de Avenida João xxi overgaat in Campo Pequeno staat een van de mooiste paleizen van Lissabon, Palácio Galveias. Nu stadsbibliotheek met een ruimte voor exposities die doorgaans op een of andere manier met literatuur te maken hebben. De ge­schiedenis van het gebouw…

Continue Reading →

Pierement

In het kader van mijn reeks stichtelijk-haptonomische sonnetten volgt hier ‘Pierement’. Ik haat draaiorgels, maar als je wilt dichten, moet je nergens je oren voor sluiten en is alles inzetbaar, zolang het maar een beetje klinkt. Met dank aan Peter Nijssen. Pierement, een sonnet   De orgelklanken krinkelen vrolijk en vitaal hoog boven straten, stegen,…

Continue Reading →