Tien jaar na hun terugkeer in Portugal ontmoeten vier soldaten, die samen tijdens de koloniale oorlog in Mozambique hebben gevochten, elkaar in een restaurant in Lissabon.
Een Braziliaanse vrouw in de herfst van haar leven, blikt vrijmoedig terug op een seksueel actief bestaan.
Naziazeno, een ambtenaartje in een provinciestad in het diepe zuiden van Brazilië, krijgt op luide toon, zodat de hele buurt van zijn schande zal weten, van zijn melkboer te horen dat hij eerst moet betalen als hij nog melk wil. Een dag vol kwellingen breekt nu voor hem aan.
Deze liefdesbrieven vormen de complete correspondentie tussen Fernando Pessoa en Ofélia Queiroz, de enige vrouw die de Portugese dichter in romantisch opzicht wist te beroeren.
Op een dag wordt Deoquinha dood aangetroffen in het bed van een van zijn vele liefjes.
Ruim twintig jaar, tot aan zijn dood in 1935, werkte Fernando Pessoa, de grootste moderne Portugese dichter, aan een project dat zijn omvangrijkste prozageschrift moest worden: ‘Het boek der rusteloosheid’.
Vier dagen uit het leven van een man die zijn vrouw meeneemt naar een badplaats om hun relatie te beëindigen.
Luís Bernardo wordt op een druilerige morgen in december 1905 door de Portugese koning gesommeerd zijn onbezorgde leven in de kosmopolitische beau monde van Lissabon te verruilen voor een even patriottische als riskante missie op het koloniale eiland São Tomé.
Vanuit een vuurtoren schrijft een ex-priester zijn levensverhaal. Met dit verhaal tekent de verteller het zelfportret van een psychopaat.
In 1997 begon Pedro Rosa Mendes aan een onmogelijke reis: een tocht over land dwars door het Afrikaanse continent, van Angola naar de kust aan de andere kant, in de voetsporen van de negentiende-eeuwse ontdekkingsreizigers Capelo en Ivens.