Camões schreef veel, heel veel over de liefde. Veel eerbetoon, veel huldeblijk, veel sentiment – maar ook veel keerzijde, ergernis en wrevel. Uit die laatste portefeuille hier op zijn dag, 10 juni 2025, twee staaltjes. Met zang van Amália Rodrigues, want ja, het is allemaal fado hè? En de foto’s zijn van Ana Carvalho. 1
Fernando Pessoa ‘Faust – een subjectieve tragedie’ (work in progress) Faust (in de kroeg): Ik heb geen ziel meer. Ik heb haar uitgeworpen en in dit kabaal voel ik leegte waar ik een ziel had… Ik ben uitsluitend iets buiten mijzelf, uitsluitend bewust dat ik niets meer ben… Ik hoor bij het crapuul en nachtbrakersgilde,
In de vroege ochtend van 25 april 1974 klonk er een lied op de radio, Grândola vila morena, dat het startsein gaf tot een nagenoeg geweldloze revolutie onder leiding van een groep jonge officieren, de MFA, Movimento das Forças Armadas, ‘Beweging van de Strijdkrachten’, om het dictatoriale bewind van Salazar ten val te brengen. Die datum,