Fernando Pessoa ‘Faust – een subjectieve tragedie’ (work in progress) Faust (in de kroeg): Ik heb geen ziel meer. Ik heb haar uitgeworpen en in dit kabaal voel ik leegte waar ik een ziel had… Ik ben uitsluitend iets buiten mijzelf, uitsluitend bewust dat ik niets meer ben… Ik hoor bij het crapuul en nachtbrakersgilde,
In de vroege ochtend van 25 april 1974 klonk er een lied op de radio, Grândola vila morena, dat het startsein gaf tot een nagenoeg geweldloze revolutie onder leiding van een groep jonge officieren, de MFA, Movimento das Forças Armadas, ‘Beweging van de Strijdkrachten’, om het dictatoriale bewind van Salazar ten val te brengen. Die datum,
Tiendaagse terugkeer naar wat niet meer is, de DDR. Enkele losse indrukken in twee afleveringen. Deel 2 Personages, personen en Pessoa – Dresden, Berlijn en Görlitz ‘Op het station geen Ana te zien en ik zoek overal, vrees al dat ze de trein heeft gemist, tot Miguel ineens tussen een groep mensen door